بهترین داروی ام اس
بیماری مولتیپل اسکلروز (MS) یک بیماری اتوایمیون نخاعی مرتبط با سیستم ایمنی بدن است که به طور عمده ماکول و نخاع اسپینال را تحت تأثیر قرار می‌دهد. هدف درمان ام اس، کاهش حملات بیماری، کاهش شدت علائم، کنترل التهاب‌ها و بهبود کیفیت زندگی بیماران است. محصولات درمانی برای ام اس به دو دسته‌ی داروهای تغییرسازی بیماری (Disease-modifying therapies) و داروهای تسکین‌دهنده علائم (Symptomatic therapies) تقسیم می‌شوند. بر اساس شدت بیماری و نوع ام اس، پزشک معالج بهترین درمان مناسب را برای هر بیمار مشخص می‌کند.
برخی از داروهای تغییرسازی بیماری (Disease-modifying therapies) که ممکن است برای درمان ام اس استفاده شوند عبارتند از:
- بتا-اینترفرون‌ها: مثل بتا-اینترفرون-1ا (Avonex) و بتا-اینترفرون-1ب (Betaseron).
- تیرفلونومید (Tysabri): یک آنتی‌بادی موجه به CD52 است.
- دمی‌توزوماب (Tecfidera): یک داروی تعدیل کننده سیستم ایمنی.
- فینگولیمود (Gilenya): یک مهارکننده سفت‌کردن لنفوسیت‌ها.
- اوکرلیزوماب (Kesimpta): یک آنتی‌بادی موجه به CD20.
- سپتامید (Mayzent): یک مهارکننده روییدن سلول‌های تی-سلول‌های B.
- کلونیکسیماب (Lemtrada): یک آنتی‌بادی موجه به CD52.
- ریتوکسیماب (Rituxan): یک آنتی‌بادی موجه به CD20. قرص پیشگیری آلزایمر
برخی از داروهای تسکین‌دهنده علائم (Symptomatic therapies) که به عنوان درمان‌های پشتیبانی در ام اس استفاده می‌شوند عبارتند از:
- دی‌متیل‌فومارات (Tecfidera): برای کاهش التهاب‌ها.
- بتا-اینترفرون‌ها: برای کنترل حملات.اطلاعات کامل
- متیل‌پردنیزولون (Solu-Medrol): برای کاهش التهاب‌ها در حملات شدید.
هر بیمار ام اس نیاز به مشاوره پزشکی دقیق دارد تا بتواند بهترین درمان را برای خود انتخاب کند. انتخاب درمان مناسب بستگی به وضعیت بالینی و علائم بیمار، نوع ام اس، پیش‌تیمارها و تاریخچه‌ی پزشکی فرد دارد.
بهترین داروی ام اس
بیماری مولتیپل اسکلروز (MS) یک بیماری اتوایمیون نخاعی مرتبط با سیستم ایمنی بدن است که به طور عمده ماکول و نخاع اسپینال را تحت تأثیر قرار می‌دهد. هدف درمان ام اس، کاهش حملات بیماری، کاهش شدت علائم، کنترل التهاب‌ها و بهبود کیفیت زندگی بیماران است. محصولات درمانی برای ام اس به دو دسته‌ی داروهای تغییرسازی بیماری (Disease-modifying therapies) و داروهای تسکین‌دهنده علائم (Symptomatic therapies) تقسیم می‌شوند. بر اساس شدت بیماری و نوع ام اس، پزشک معالج بهترین درمان مناسب را برای هر بیمار مشخص می‌کند.
برخی از داروهای تغییرسازی بیماری (Disease-modifying therapies) که ممکن است برای درمان ام اس استفاده شوند عبارتند از:
- بتا-اینترفرون‌ها: مثل بتا-اینترفرون-1ا (Avonex) و بتا-اینترفرون-1ب (Betaseron).
- تیرفلونومید (Tysabri): یک آنتی‌بادی موجه به CD52 است.
- دمی‌توزوماب (Tecfidera): یک داروی تعدیل کننده سیستم ایمنی.
- فینگولیمود (Gilenya): یک مهارکننده سفت‌کردن لنفوسیت‌ها.
- اوکرلیزوماب (Kesimpta): یک آنتی‌بادی موجه به CD20.
- سپتامید (Mayzent): یک مهارکننده روییدن سلول‌های تی-سلول‌های B.
- کلونیکسیماب (Lemtrada): یک آنتی‌بادی موجه به CD52.
- ریتوکسیماب (Rituxan): یک آنتی‌بادی موجه به CD20. قرص پیشگیری آلزایمر
برخی از داروهای تسکین‌دهنده علائم (Symptomatic therapies) که به عنوان درمان‌های پشتیبانی در ام اس استفاده می‌شوند عبارتند از:
- دی‌متیل‌فومارات (Tecfidera): برای کاهش التهاب‌ها.
- بتا-اینترفرون‌ها: برای کنترل حملات.اطلاعات کامل
- متیل‌پردنیزولون (Solu-Medrol): برای کاهش التهاب‌ها در حملات شدید.
هر بیمار ام اس نیاز به مشاوره پزشکی دقیق دارد تا بتواند بهترین درمان را برای خود انتخاب کند. انتخاب درمان مناسب بستگی به وضعیت بالینی و علائم بیمار، نوع ام اس، پیش‌تیمارها و تاریخچه‌ی پزشکی فرد دارد.
یادگیری مهارتهای کارآمد